The Road to Las Vegas dag 10

Dag 10: Bryce Canyon – Zion National Park – Las Vegas!

Morning!
Ook echt iets typisch Amerikaans: iedereen is supervriendelijk en iedereen groet altijd. Dit heeft in restaurants waarschijnlijk ook veel te maken met het oog op de hoogte van de fooi (een onderdeel van hun salaris) maar ook daarbuiten is iedereen toch altijd vriendelijk. Zoals bijvoorbeeld in de supermarkt, we stonden even te kijken naar wat er was en de prijzen en dergelijke toen de manager voorbij kwam.
Op 5 meter begon hij al te vragen of we het konden vinden en of we vragen hadden.

Maar goed, verder met onze reis. Aangezien we dus enigszins laat aan waren gekomen bij de Bryce Canyon zijn we hier vanmorgen mee begonnen. We hadden gister ontbijt in de Groceryshop gehaald, want dit x zat er geen ontbijt bij het verblijf.
Op zich kwam dit mooi uit, we hebben nu lekker ontbeten in Bryce Canyon. We hadden al gelezen dat je er minimaal 90 minuten vooruit moet trekken & dit klopte dan ook wel. Al met al zijn we 2 uur in het park geweest. Het is 1 lange weg door het park heen met verschillende uitkijkpunten. De laatste (Rainbow Point) ligt op 18 mijl (29 km) vanaf de ingang. Op de heenweg hebben we de meeste uitzichtpunten al bekeken, genaamd Sunset Point, Inspiration Point, Bryce Point, Paria Point, Natural Bridge en de laatste Rainbow Point. Lang hebben we niet stilgestaan bij de punten, want het was best fris, zo’n 11 graden Celsius.
Het was dat Andre uiteraard moest filmen en foto’s maken, maar Petra en Klaas-Anne zaten snel weer in de auto. Esther was zo slim geweest de jas voor het grijpen te houden.
De terugweg konden we in 1x doorrijden doordat we alle punten al hadden gehad. Petra had dan ook het gas er op (wel netjes volgens de toegestane limiet) maar aan de andere weggebruikers te merken toch nog wel snel. Ze gingen allemaal aan de kant om ons te kunnen laten inhalen! Hoezo bumperkleven???

Al met al konden we om 11 uur onze weg vervolgen richting Zion National Park. Onderweg konden we er nog voor kiezen een stuk extra te rijden naar Cedar Breaks, een natuurpark ontstaan door miljoenen jaren aardverschuivingen en erosie door regen, wind, sneeuw en rivieren. Maar doordat het weer op dit moment nog steeds niet echt mee werkte en omdat we toch nog wel wat extra tijd wilden overhouden in Vegas, zijn we in 1 x doorgereden naar Zion NP.

Dit is een park dat bestaat uit opeengestapelde stenen terrassen. Eigenlijk is het een kleine weergave van Grand Canyon, maar ontzettend mooi omdat je er door heen rijdt met wanden die boven je uit torenen. Je hoort vaak van mensen dat ze zich ontzettend klein en nietig voelen in de Grand Canyon, maar wij hadden hier dit gevoel nog sterker. Een groot deel van dit park zijn we door heen gereden (wat ook onze route was) maar het grootste deel van de vallei mocht je niet met auto komen. Hiervoor kon je gebruik maken van de gratis shuttlebussen die op verschillende punten stopten.
Overal kon je dan diverse wandeltochten maken. We zouden een tocht maken naar een waterval, maar aangezien we alleen met die bus al bijna 2 uur onderweg zouden zijn, hebben we dit ook maar achterwege gelaten. Zo blijkt maar weer dat als je een highlights vakantie boekt, je dus niet veel tijd overhoudt voor veel extra uitstapjes.
En een nieuwe, voor ons inmiddels bekende, uitspraak van Andre: “What you see is what you get”.
En dat kreeg hij zelf! Toen we bij 1 van de stops van de shuttlebus er even uit gingen om een hapje te eten, ging Andre er weer even vandoor met zijn camera. Prompt liep hij tegen een Parkranger aan die daar stond met een Nikon-camera op een statief. En hij stond foto’s te maken van een echte(!!) tarantula. Andre mocht ook wel even gebruik maken van de statief om deze enorme spin even vast te leggen.
Toen hij helemaal opgetogen terug kwam en dit vertelde en er nog even bij vermeldde dat het een mannetje en vrouwtje met een nest vol eieren betrof, hadden Petra en Esther zoiets van: gaan we dan nu terug naar de auto??
Eenmaal het park uitgereden was het al zo’n 15.00 uur. Maar gelukkig kwamen we weer bij de staatsgrens van Utah naar Arizona en Nevada, waardoor we weer een uur extra hadden. Op naar Vegas!! Bijna….

Want eerst nog even een kleine omweg van 69 km via de bovenzijde van Lake Mead en door Valley of Fire State Park. Dit oudste staatspark van Nevada staat bekend om de 150 miljoen jaren oude zandsteenrotsen die, wanneer ze de zonnestralen reflecteren, in brand lijken te staan.

En toen nog zo’n 80 km naar Las Vegas!! Eindelijk…..
Want hier hadden de jongens toch de hele vakantie al naar uitgekeken. Naar de stripclub met one-dollars zwaaien en een lapdance krijgen…
Zover is het niet helemaal gekomen, maar we hebben het wel leuk gehad. Met de monorail, een metro die een aantal meters boven de grond een traject langs “The Strip” aflegt, naar ons beginpunt: het MGM-hotel&casino. Alleen dit hotel lijkt al een groot dorp, dus dat beloofde wat!
Eenmaal buiten stonden we tegenover hotel&casino NewYork NewYork. Door de geweldige aankleding was dit ook absoluut niet te missen. Later op de avond zijn we hier teruggekomen voor de bar “Coyote Ugly” (gelijk aan de film). Hier stonden de dames op de bar en een podium te dansen in minimale kledij. Dit tot groot genoegen van vele mannen in de bar. De vrouwen mochten, op toerbeurt, meedansen. Dit bleken over het algemeen vrouwen te zijn die óf al veel te veel op hadden, óf hoopten dat ze door een open sollicitatie-dans aangenomen werden. In onze ogen net even iets té overdreven en lachwekkend, erg leuk om te beleven!

Voordat we in de bar belandden, zijn we “The Strip” een eind bijlangs gelopen en hebben o.a. een bezoek gebracht aan Bellagio met een prachtige fonteinshow en de Harley Davidson-bar. Tevens diverse mega-hotels als Caesars Palace, Planet Hollywood, Excalibur, Hilton zijn we gepasseerd waar iedere avond weer diverse shows en optredens gehouden worden. Een zeer bijzondere stad door zijn grootte, hoeveelheid hotels&casino’s, aankleding, waar we prima nog een avond door hadden willen en kunnen brengen…. Maar voor ons bleef het bij 1 nacht.
Financieel heeft het ons geen positieve of negatieve ervaringen opgeleverd (gokken!), maar het was een leuke belevenis.
Rond 1.30 ging Esther slapen en de andere 3 namen een ‘early-breakfast’, want ja, na een avondje flink stappen, wil toch iedereen nog een hapje eten..?