Van Yosemite Park terug naar San Francisco

Dag 13: Fresno – Yosemite National Park – San Francisco

Na het ontbijt, rond 9.00 vertrokken we richting het Yosemite National Park.
Eerst een klein stukje highway, maar al gauw begonnen de kronkelweggetjes. Eenmaal in het park, kostte het nog een dik half uur naar boven voor 1 van de mooiste uitzichtpunten, genaamd ‘Glacier Point’, op de vallei en het gebergte (berg ‘Half Dome’) erom heen.
Vervolgens nog weer zo’n 1,5 uur naar de vallei (30 mile).
Yosemite Valley staat bekend om zijn indrukwekkende watervallen, kliffen en ongewone rotsformaties. Dit alles in een bosrijke omgeving. Daar wilden we een korte wandeling naar één van de watervallen maken…helaas, deze stond droog, dus de wandeling werd nog korter…naar het restaurant bij Yosemite Lodge voor de lunch.

Daar bleek dat het ook maar goed was dat we geen wandeling hebben gemaakt, want daar bleek het gezegde ‘zo moeder, zo dochter’ op Petra van toepassing… Midden op een vlak stuk asfalt struikelde ze en lag ineens languit op de grond.
Het allerergste was nog dat de jongens op afstand gewoon bleven kijken en hier blijkbaar niet van opkeken! Gelukkig was Esther in de buurt die toen maar heeft ‘geholpen’.
Ernstig was het niet gelukkig, want nog zittende op de grond begon ze zelf al heel hard te lachen..

Toen we rond 14.30 uit het park reden, hadden we nog zo’n 3 uur voor de boeg. Dit werd met een paar korte stops onderweg (foto’s, plassen: Esther wel 5x, tanken, snackje) bijna 4 uur.

We kwamen San Francisco binnen via de Oakland Bay Bridge.
Zowel aan de linker- als aan de rechterkant van de brug moesten eigenlijk nog foto’s gemaakt worden. Het was dan ook logisch dat Petra van rechts naar links en weer terug manoeuvreerde op de 6 druk bereden banen van de brug.

Eenmaal in het hotel, bleek 1 van onze kamers geannuleerd te zijn, maar gelukkig hadden ze nog kamers vrij, zodat ook Klaas-Anne en André (de dames hadden natuurlijk voorrang!) zich klaar konden maken voor de laatste hap eten in San Francisco.

En dat beloofde wat!
Al de hele dag verheugden de mannen zich erop….eten in de bar “Hooters”…!
Gladgeschoren, keurig in de kleren, haar strak in model, lekker ruikend stapten ook de jongens in de taxi. Eenmaal binnen in de bar, kon de ‘keuring’ beginnen.
Bediend door de schaarsgeklede Maya, bestelden we omstebeurten drinken, zodat ze nóg vaker langskwam.
Ook het eten werd in fases doorgegeven…doe tóch nog maar wat frietjes erbij…en o ja, mag ik ook nog ketchup? (jaja..).

Esther en Petra deden ook wel enigszins met de keuring mee, maar hadden het in het begin drukker met de hygiëne van deze bar. Uiteindelijk werden we door Maya naar een A-lokatie gebracht (met een schone tafel en veel beter uitzicht!).
Het naborrelen kon beginnen! Toen de grootste ploeg dames naar huis ging, hebben ook wij er een punt achter gezet. Bij het betalen van de rekening, bleek dat de Heineken-brouwerij trots op onze mannen kon zijn!

Voordat we de taxi pakten moest Andre nog even bij de souvenierswinkeltjes langs.
Onderweg zag Klaas-Anne wel een heele leuke korte broek voor Esther hangen. Op de kont stond namelijk de volgende tekst: If you think that I’m a bitch, meet my sister! De eerste reactie van Petra was uiteraard dat ze het hier niet mee eens was, maar het volgende moment gaf ze al aan dat zij er dan wel naast zou gaan lopen van “ik ben de zus!!!!”. Hoezo trots???

(Bijna) met een limousinetaxi terug en nog 1 nachtje en dan vliegen we door naar onze strandvakantie op Oahu (Hawaii).