Route Grand Canyon naar Bryce Canyon dag 9

Woensdag 9 september

We blijven in de sfeer van de parken. We verlaten de Grand Canyon via de oostkant en bezoeken onderweg, een route van 25 mile, de volgende uitzichtspunten: YavaPai Point, Yaki Point, Grand View Point, Moran Point, Lipan Point en de Desert View Watchtower.

2,5 uur later vervolgden we onze route naar Cameron, wat zich bevindt in de Painted Desert.
Op zoek naar een supermarkt voor een broodje, maar helaas, die was daar niet te vinden. Gelukkig hadden we nog wel wat, zodat we even vooruit konden. Ieder een banaan, een zoet minibroodje en nog en crackertje….best karig voor ons doen, maar na een goed en uitgebreid ontbijt was dit geen probleem.
Geeft ook weer wat ruimte voor een grote steak…..

Via een prachtige route door de woestijn en gebergte maakten we een stop bij de Horseshoe Bend Overlook. In de warmte van 35 graden liepen we heel stoer een zandberg op in de veronderstelling dat we er bijna waren…niets bleek minder waar. Nog zo’n kilometer door mul zand lopen (nu wél dalend, maar ja, we moesten ook weer terug!) om bij het uitzichtpunt te komen.
Hier hadden we een spectaculair uitzicht op de Colorado River honderden meters onder ons. Het was de wandeling dan ook zeker waard. Klaas-Anne had hoge nood en gezien de droogte van de rivier leek het hem een goed idee om het waterpeil aan te passen….gelukkig had ‘ie wind mee! Als echte papparazzi zat André “Smulders” achter de bosjes in de startblokken met zijn fototoestel om de actie vast te leggen…en met succes!
Eenmaal terug bij de auto gauw naar de McDonalds voor een verkoelend drankje en voor 3 personen een toiletbezoek.
Esther reed vervolgens verder over de dam Glen Canyon bij Page, 1 van de grootste dammen in de VS naar Kanab. Dit is een plekje wat bekend staat als Mormonen- en westernstadje. Zeker geschikt als decor voor een westernfilm en leuk om doorheen te rijden.
We hadden nog een paar bezienswaardigheden op papier staan, maar aangezien we de eerste fikse regen- en onweersbui tegemoet gingen, hebben we deze overgeslagen. Met name de bekende Coral Pink Sand Dunes vonden we wel spijtig om links te laten liggen, maar ja, als het weer dusdanig tegen zit, valt het zicht ook tegen. En, om maar een beroemde uitspraak van André te gebruiken, “wat je niet hebt gezien, kun je ook niet gaan missen”!

Inmiddels waren we ook in de staat Utah aangekomen, wat betekende dat we de klok een uur vooruit moesten zetten. In plaats van 16.00 was het al weer 17.00. Met nog zo’n 1,5 uur rijden, kwamen we rond de schemering aan in Bryce Canyon National Park. Wederom een Best Western, genaamd Ruby’s Inn. De inn was geheel in western stijl gebouwd en ingericht. Het was daarom ook een inkoppertje dat we vanavond in Ruby’s steakhouse gingen eten.
Omdat Klaas-Anne en Esther alweer 15 jaar samen zijn, trakteerden ze vanavond. Het was wel niet dé dag, maar ze hebben gewacht tot ze tevreden waren over het restaurant met natuurlijk het juiste eten (dikke steak).
Helemaal geslaagd en superlekker!

Nog even uitbuiken en boodschappen voor morgen doen. En natuurlijk tijdens het borrelen de route voor morgen naar Las Vegas weer doorgenomen.

Greetings!