Grand Canyon dag 8

Dinsdag 8 september

Vanmorgen (na een weer typisch ontbijt) zijn we rond 8.45 uur weer vertrokken. We zouden iets eerder, maar de lange dagen breken zo langzamerhand ook wel een beetje op… Maar eenmaal weer onderweg ging het weer vlot. Andre was echter erg uitgeslapen dus er werden aan de lopende hand woordgrapjes gemaakt. En uiteraard bepaalde schunnige opmerkingen waardoor Petra direct weer op de kast zit. ‘Succes verzekerd’ is zo langzamerhand een veel gehoorde opmerking……

De eerste supermarkt die we tegenkwamen weer nieuwe voorraad ingeslagen. Dit x ook letterlijk bedoeld, want aangezien ze de coca-cola blikjes in de aanbieding hadden (12 stuks voor $1,88) moesten de jongens hier uiteraard gelijk 4 trays van mee. En met cola alleen kunnen ze het niet doen, dus een doos met 30 blikjes Budweiser bier kon niet ontbreken.
Toen Petra en Esther dit zagen konden ze natuurlijk niet achterblijven, dus een 1,75 lt fles BahamaMama Bacardi mixdrank kon niet uitblijven (Uiteraard deden we dit alleen voor Andre zijn Bacardi-verzameling!).

Via Sedona en een ontzettend mooie route door de Oak Creek Canyon naar Flagstaff. Onderweg de eerste rode rotsen en cactussen gezien. Eenmaal in Flagstaff hebben we ook een klein stukje van de (voormalig) Route 66 gereden. Klaas zat achter het stuur, dus die was helemaal in zijn nopjes. En toen op naar de Grand Canyon!!

Maar ineens: Petra bovenop de rem, want ze wou naar huis….. Wat bleek: aan de kant van de weg lag Bedrock City, ons thuis ver van huis. Hier hebben we uiteraard de auto omgeruild voor onze eigen, vertrouwde Flintstones-auto. En ook dachten Klaas-Anne en Esther, we nemen ons 2e huis mee (caravan), onze “Middel of Nowhere”. Want daar waren we toch wel….
Het was een raar idee. Iedereen heeft toch wel eens iets gezien van de Grand Canyon, maar als je hier eenmaal rijdt & alleen maar vlaktes ziet heb je geen idee wat er zo komen gaat.

Het hotel was makkelijk te vinden aan de enige weg die naar dé Grand Canyon leidde, dus om een uur of 16.00 konden we al inchecken in het Best Western Hotel, tot nu toe het mooiste, luxe hotel.

Om 16.30 reden we weer een heel klein stukje terug…naar het Papillon helicopterplatform op het lokale vliegveld. Nog een hele voorbereiding voor we de helicopter in mochten: registreren, discreet wegen (i.v.m. gewichtverdeling in de helicopter), en een 5 minuten durende safety-film kijken. Toen we werden opgeroepen kregen we onze zitplaats toebedeeld en bleek dat we geen ‘meevliegers’ hadden…lekker met z’n vieren (en natuurlijk de piloot)!
Tja, en dan kan ik eigenlijk niet beschrijven wat je dan te zien krijgt. Eerst een stukje over de dichte bebossing en dan vlieg je ineens boven de grote kloof Grand Canyon met de mooiste uitzichten. Het is dat de heli zo’n lawaai maakte, maar anders was iedereen doodstil geweest…kippevel! En op de vraag die bij het thuisfront speelt ”was het niet eng?” kunnen we rustig zeggen ´nee´.
Het was echt geweldig! Al moet ik zeggen, dat de jongens vooraf last hadden van ‘natte voeten’ en Esther had kriebels in haar buik. Dus spannend was het wel. Gelukkig heeft Petra iedereen rustig weten te houden, zodat we tóch met z’n vieren in de heli stapten en iedereen, erg onder de indruk, er weer uitstapte. In de 25 minuten die we in de lucht zijn geweest, heeft André zeker wel genoten, maar ook gezorgd dat er meer dan 100 foto’s gemaakt werden….na een zorgvuldige screening zijn er nu nog zo’n 40 over…2e screening volgt!
Toen gauw doorgereden naar 1 van de uitkijkpunten in het Nationale Park om de zonsondergang mee te maken en natuurlijk weer mooie foto’s en filmpjes gemaakt.

Terug in het hotel hebben we gebruik gemaakt van het lopende buffet, wat prima verzorgd was. Ons gebruikelijke borrelmoment kon natuurlijk niet uitblijven. Hier hebben we ook de keuze gemaakt dat we de volgende dag niet een uitgebreide tour (minimaal 1,5 uur met een shuttlebus) naar het westen in de Grand Canyon gingen maken, maar op de route naar het oosten de diverse uitkijkpunten mee te pakken. Dat hier nog genoeg stops gemaakt worden, wordt jullie in een volgend verslag duidelijk.

Groeten van ons allemaal!